Een waterdruppel die ‘van buitenaf’ bevriest, laat een boeiende serie snelle fysische verschijnselen zien voordat hij met geweld explodeert
De UT-onderzoekers hebben een bolvormig druppeltje gemaakt door het water op een hydrofoob oppervlak te plaatsen. In de vacuümkamer waarin het is geplaatst, wordt de temperatuur via verdampingskoeling tot onder het vriespunt gebracht; de druppel is ‘supergekoeld’ maar bevriest nog niet. De vorming van het eerste ijskristal in de druppel wordt geforceerd door de vloeistof even ‘aan te tikken’ met een tip van zilverjodide. Heel snel vormt zich een schil van ijs. Die schil wordt, van buiten naar binnen, dikker. Uit videobeelden blijkt dat er scheurtjes ontstaan in de schil, er ontstaat een piekvormig uitsteeksel, onder het oppervlak cavities: holten met damp. Nadat al wat ijsschilfers zijn afgeschoten, explodeert uiteindelijk de hele druppel in een aantal fragmenten met snelheden van ongeveer 1,5 m/s (5,4 km/h).
Go back to the news overviewDe UT-onderzoekers hebben een bolvormig druppeltje gemaakt door het water op een hydrofoob oppervlak te plaatsen. In de vacuümkamer waarin het is geplaatst, wordt de temperatuur via verdampingskoeling tot onder het vriespunt gebracht; de druppel is ‘supergekoeld’ maar bevriest nog niet. De vorming van het eerste ijskristal in de druppel wordt geforceerd door de vloeistof even ‘aan te tikken’ met een tip van zilverjodide. Heel snel vormt zich een schil van ijs. Die schil wordt, van buiten naar binnen, dikker. Uit videobeelden blijkt dat er scheurtjes ontstaan in de schil, er ontstaat een piekvormig uitsteeksel, onder het oppervlak cavities: holten met damp. Nadat al wat ijsschilfers zijn afgeschoten, explodeert uiteindelijk de hele druppel in een aantal fragmenten met snelheden van ongeveer 1,5 m/s (5,4 km/h).
